Naïeve ik was er altijd van overtuigd dat (kantoor)automatisering mijn professionele leven makkelijker en leuker zou maken. Omdat ik nog van de generatie WordPerfect 5.1 en Lotus 1-2-3 ben, was dat lange tijd ook zo. Maar nu, fast forward 30 jaar, begin ik daar toch ernstig aan te twijfelen. Ik neem u mee in mijn frustraties. In mijn dagelijks werk heb ik te maken met veel soorten van samenwerking. En eigenlijk begint het gelazer daar al. De ene organisatie werkt met SharePoint voor het delen van documenten, de andere met Google Drive en de volgende met Dropbox. Allemaal leuk en aardig die tools om documenten te delen. Maar gevolg is dus zowel steeds maar inloggen op de verschillende platforms en daarvoor eerst nadenken over waar ik welke documenten moet gaan zoeken. Hetzelfde gebeurt met vergaderingen via video. Een heerlijke uitvinding, die me wekelijks uren wachten op stations of verspilde uren in een file besparen. Maar, ook hier, weer inloggen en/of downloaden en me afvragen of deze organisatie nu met Teams, Zoom, Google Meet, Webex of zelfs nog met Skype werkt. Of een berichtje sturen. Zelfde situatie. Zit deze relatie nu nog wel op WhatsApp of is het nu Signal geworden of toch maar via Teams, maar wanneer wordt mijn berichtje dan gezien. Toch maar ouderwets sms’en? Ik weet het niet meer. En ik wil het ook niet meer. Want onze ICT-collega’s vinden het ook nodig om bij het gebruik van al deze tools nog een leuke drempel op te werpen; de ‘2-way authenticatie’. Hierbij ben je dus weer afhankelijk van de grillen van je telefoon. Krijg ik nu een sms, een code, word ik gebeld of krijg ik een e-mail om te bevestigen dat ik echt wel degene ben die iets nuttigs wil gaan doen. En hoelang moet ik daar eigenlijk op wachten? Ik kan er niet meer tegen, maar begrijp nu wel dat onze arbeidsproductiviteit de laatste jaren niet meer stijgt, ondanks alle hulpmiddelen. Wie redt mij?