We zitten in een overgangsperiode. De roep om een integrale aanpak of informatiewet neemt toe. Daan Rijsenbrij verwijst inmiddels naar een LinkedIn-discussie informatiehuishouding en architectuur met bijna 300 posts. Onze online poll komt daar kwantitatief nog niet bij in de buurt, maar kwalitatief signaleren we zelf ongemak. Dat ongemak wordt bij het rijk ruim onderkend, gezien de forse investeringen die in programma’s zoals Informatie op Orde, RDDI en binnen de organisaties worden ondernomen. Ergens tussen de 1 en 2 procent van de begroting wordt uitgegeven aan verbetering en wellicht innovatie. Niet voor niets besteedden we in een vorig nummer veel aandacht aan het werk van de RDDI en in een volgend nummer aan innovatie. Deze special over systemen is begonnen met een ambitieuze opzet, maar het vinden van auteurs in ons vakgebied of daarbuiten viel niet mee. De volgende keer wellicht meer tijd nemen en andere, aanvullende redactieleden vinden, eventueel wat verder buiten ons vakgebied? Plezierig was de samenwerking wel met Adriaan Hondelink, Sven Blom en Kees Groeneveld. Zij leverden artikelen aan die goed passen op het thema van deze special. Deze overgangsperiode zou niet al te lang hoeven duren als er meer regie en leiderschap op zou plaatsvinden. Wat mij betreft mag het wel wat radicaler. Bijvoorbeeld als er meer integraal aangepakt zou worden. Meer geautomatiseerd. Intuïtiever en vooral effectiever! Van wie is die impuls te verwachten? Van de DIV’er? Die mist positie. Van de architectuur: die is het nog te veel oneens. Van de leiders, zoals bij de programma’s of de regeringscommissaris informatiehuishouding? Krijgen die daarvoor wel voldoende ruimte, voeden wij hen voldoende? Door de markt? Dat zou kunnen, op voorwaarde dat wij ons door hen laten adviseren en bereid zijn hierop bij te scholen en ook in staat zijn als organisaties forser hierin te investeren en samen voorwaarts te leren (in plaats van niet of gefragmenteerd). Of gaan we binnen de beroepsvereniging KNVI multidisciplinair samenwerken aan onze opgaven? En doe we dat dan vanuit het in concept opgestelde manifest? Van de politiek? Door ons aangezet, bijvoorbeeld door gebruik te maken van de trendanalyses en door meer moed te tonen. Durven wij op basis van ons vakmanschap te duiden en ons de kunst van het tegenspreken eigen te maken? Ik, u, vakgenoten: wij zijn aan zet!